Γ. Πατρώνας – Μ. Στρουμπάκης – μον. Ζαχαρίας Ξηροποταμηνός: Πολυχρονισμοὶ Βασιλέων καὶ ἄλλων προσώπων στὸ Ἄγιον Ὄρος τῶν ἀρχῶν τοῦ 20 ου αἰῶνα. Ἡ περίπτωση τοῦ Βασιλείου Νικολαΐδη Ζαγκλιβερινοῦ |
Οἱ ἐπευφημίες καὶ οἱ πολυχρονισμοὶ πολιτικῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν προσώπων ἀπαντῶνται ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, ὁ δὲ ρόλος τῶν ψαλτῶν στὴ μουσικὴ ἀπόδοση συνθέσεων πολυχρονισμῶν περιγράφεται τόσο ἀπὸ τὴν ἱστοριογραφία καὶ τὰ φιλολογικὰ κείμενα, ὅσο καὶ ἀπὸ τὴ γραπτὴ μουσικὴ παράδοση. Τὸ μουσικὸ εἶδος τοῦ πολυχρονισμοῦ βρίσκει τὶς ρίζες του στὴν ἐποχὴ τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, ἐνῶ συνεχίζεται καὶ κατὰ τὰ νεώτερα χρόνια ἐπὶ Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Εἰδικότερα, κατὰ τὸν 19 ο καὶ 20 ο αἰῶνα, διάφοροι ἔγκριτοι μελοποιοί συνθέτουν πολυχρονισμοὺς γιὰ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα, ὅπως μητροπολίτες καὶ πατριάρχες, ἱερομονάχους, καθὼς καὶ πολιτικά, ὅπως βασιλεῖς τοῦ νεότευκτου βασιλείου τῆς Ἑλλάδας καὶ σουλτάνους τῆς ὈΘωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Οἱ συνθέσεις αὐτὲς ἐκδίδονται στὰ μουσικὰ ἔντυπα τῆς ἐποχῆς ἢ ἀποθησαυρίζονται στὰ χειρόγραφα μονῶν καὶ ἄλλων ἰδιωτικῶν συλλογῶν πρὸς λειτουργικὴ ἢ ἄλλη χρήση (π.χ. τελετὲς σχολείων καὶ ἄλλων ὀργανισμῶν).
|